Creatief schrijven: jij als menu
Dat kan ik toch niet
Zal ik het gewoon weer afzeggen? De knoop in mijn maag voelt nog wat steviger. Als een zwerm spreeuwen vliegen kreten als ‘mens, dat kan jij toch niet’ en ‘hou het gewoon bij lezen zeg’ door mijn hoofd. De zoveelste zucht. Het kantoor, waar ik zit, wordt warmer en warmer….
Ik vertrek (1)
Kort kinderverhaal – fictie De mussen in de dakgoot zijn stiller dan normaal. Warme lucht van de straat stijgt op en kruipt via het open raam naar binnen. Ganga duwt met zijn neus mijn slaapkamerdeur verder open. ‘wrrroef!’ Ik strek mijn armen zo ver als ik kan. ‘Ja, Ganga, ik…
Ik vertrek (2)
Kort kinderverhaal – fictie Al bij de eerste blik weet ik genoeg. Precies wat ik dacht. Zo’n truttig Oostenrijks huis met van die duffe bloembakken. Daar zitten we dan, met z’n vijven achter elkaar in een stoeltjeslift. Rogier, mama, ik, de meneer van het geluid en de mevrouw met de…
Ik mis je in alle kleuren
Er zijn geen vaste kleurenhet is niet blauw of geelje kunt in rood ook zeggenik mis je heel erg veel er zijn geen strakke lijnensoms is het bruin, soms groenverdriet past niet in hokjesvan hoe je het moet doen soms schilder ik dat ik je misen kies ik glanzend goudomdat…
De trein naar Rotterdam
Kort verhaal – Dialoog en stijl Mamma en ik zijn op weg van de ene trein naar de andere. Die moet gehaald, anders komen we veel te laat bij oma. ‘Als ik op die lijn ga staan, dan ben ik morgen dood.’ Mamma trekt aan mijn hand. ‘Schiet nou eens…
Max
Max was de personal trainer op vier korte pootjes van mijn buren. Ik kwam hem regelmatig tegen bij de voordeur. Op vaste tijden zette Max mijn buren aan tot het wandelen van zijn geliefde rondje in een tempo waar zijn naamgenoot in de F1 bleek van zou worden. Hij nam…
Je zag me niet
Opeens zie ik je. Jij mij niet. Geroezemoes en het geschuif van metalen stoelen over steen en rinkelende kopjes verdwijnen naar de achtergrond. Herinneringen aan vroeger komen terug alsof het gisteren was. De venijnige geur van de koffie voor mij op tafel brengt mij terug naar nu. Voorzichtig kijk ik…
Emily
Ze vertelde verhalen over parkietjes, haar parkietjes. Zo bracht ze het vertrouwde thuis wat dichterbij in het ziekenhuis. En hij luisterde. Vertel nog meer. Samen op reis naar geborgenheid, warmte en vrolijkheid vanuit het ziekenhuisbed. De reis samen duurde lang, wekenlang. Een vriendschap werd geboren met parkietjes als symbool. Maanden…
An de Diek
Creatief schrijvenKort verhaal fictie “Hij loopt nog als een kievit, dat wel.” Lotte kijkt haar moeder aan en duwt het scheef hangende hek open. Ze ziet de voorzichtige glimlach op het vermoeide gezicht van haar vader, terwijl hij door de opening stapt. Hij straalt eenzaamheid uit. Haar moeder fluistert half…
