Get busy living or get busy dying…
Stephen King, Morgan Freeman en Mozart
(klik op afbeelding voor filmfragment)
Wat maakt een film zo indrukwekkend dat je de film steeds weer wilt zien? En dat deze film iedere keer weer indruk maakt? Dat is moeilijk concreet te beschrijven, het zijn meerdere aspecten.
Niet alleen moet het verhaal op wat voor manier dan ook indruk maken, de rollen moeten meesterlijk vertolkt zijn en het geheel moet overgoten met een sausje prachtige muziek. Nu houd ik van goede films kijken; ik ben regelmatig in het filmhuis te vinden. Dus er zijn in de loop van de tijd veel films gemaakt die ik tot mijn favorieten reken.
Eén daarvan is hoog favoriet: Shawshank Redemption (1994). Een prachtig en indrukwekkend verhaal van Stephen King met geweldige acteurs, zoals Morgan Freeman en Tim Robbins. Frank Darabont, de regisseur, kreeg in rond 1983 de filmrechten op het boek van Stephen King. Toch duurde het nog tot 1994 voor de film er uiteindelijk was.
Diverse critici beschouwen deze film als een van de beste aller tijden. In de “Top 250” van de Internet Movie Database staat deze film op de eerste plaats.De film kreeg zeven Oscarnominaties maar won geen enkele prijs. Van mij had deze film zeker 3 Oscars ontvangen!
Het verhaal en de schrijver
(Klik op de afbeelding voor de trailer)
De film is gebaseerd op het verhaal ‘Rita Hayworth and Shawshank Redemption’ van Stephen King, met als subtitel ‘Hope Springs Eternal’.
Het is het verhaal van een aantal gevangenen in het verzonnen huis van bewaring Shawshank in Maine, USA. Red, één van de gevangenen met levenslang voor moord, vertelt het verhaal. Het belangrijkste karakter in de film is Andy Drufesne, een zachtpratende en bescheiden bankier. Totaal verschillend van de rest. Natuurlijk geeft Andy, net als alle anderen aan onschuldig te zijn.
Nu heb ik de boeken van King en Bachman (zijn schrijvende alter ego) in mijn puberteit bijna op een horrorachtige wijze verslonden. Overbodig om te melden dat zijn verhalen mij raken. De verhalen van King gaan vaak over onopvallende karakters die worden ondergedompeld in toenemend beangstigende situaties. Hij schrijft ook meer literair werk, In 2003 werd King geëerd met de “Lifetime Achievement Award”.
Naast de soms ijzingwekkende gebeurtenissen en afgrijselijke daden waar mensen toe in staat lijken te zijn (zo erg dat de wc ’s nachts altijd erg ver weg leek) en de altijd aanwezige menselijke factor komen er ook aspecten als genialiteit ,vrijheidsdrang en intelligentie in voor. In Shawshank Redemption zie je deze aspecten terug in: de onrechtvaardigheid, het egoïsme van de directeur, de macht van de psychopathische gevangenisbewaker, de genialiteit van Andy en vriendschap die zelfs in dergelijke omstandigheden naar boven komt, of juist daarom.
Het verhaal wordt zowel geschreven als verteld in de film door Red. In de film wordt deze rol geweldig ingevuld door Morgan Freeman. Op het moment dat Morgan begint te vertellen, geloof je alles…
Morgan Freeman
Nu vind ik de casting überhaupt geweldig, maar Morgan Freeman in een beschouwende, berustende door levenservaring wijs geworden rol, die een prachtig verhaal vertelt, is een belangrijk ingrediënt voor het succes van deze film. Dit in combinatie met geweldige teksten over o.a. vriendschap, hoop en institutionalized:
‘Many become institutionalized in their jobs or circumstances. Some feel a false sense of security but they are not truly free. Andy would not allow grim circumstances keep him from hoping and following his dreams. Get busy living or get busy dying.’
Mozart
De soundtrack bestaat grotendeels uit pianomuziek. Het hoofdnummer, bekend als “End Titles”, is bij het grote publiek tegenwoordig vooral bekend van filmtrailers van drama- en romantische films.
(klik op afbeelding voor filmfragment)
De filmmuziek voor The Shawshank Redemption werd gecomponeerd door Thomas Newman. Het leverde hem zijn eerste oscarnominatie op.
Naast de originele soundtrack is er een moment in de film waar Andy voor de gevangenisbibliotheek een aantal grammofoonplaten ontvangt. Alle dozen met platen, maar ook boeken, en een ouderwetse grammofoon zijn neergezet in het kantoor van de directeur. Hij ontdekt de l.p. van Le Nozze di Figaro van Mozart. Ik weet nog goed dat ik hoopte dat hij Sull Aria op zou zetten omdat ik dat zelf een erg mooi stuk uit de opera vind. Hoe indrukwekkend dat dit ook het geval was. Dit in combinatie met de motivatie van Andy om anderen hiervan te laten genieten en de prachtige monoloog van Morgan Freeman heeft mij deze film voor altijd in het hart doen sluiten.
‘I have no idea to this day what those two Italian ladies were singing about. The truth is, I don’t want to know. Some things are best left unsaid. I like to think they were singing about something so beautiful, it can’t be expressed in words…and makes your heart ache because of it. I tell you, those voices soared… higher and farther than anybody in a grey place dares to dream. It was like some beautiful bird flapped into our drab little cage and made those walls dissolve away.’
(zie link eerste afbeelding)
Tot slot
In het kort gezegd is deze film een geweldige les over het beste uit jezelf halen door te focussen op je levensdoel en zo de obstakels van het leven te overwinnen. Don’t give up hope!
De film voelt bijna als vriendschap, een steuntje in de rug als het eens tegen zit. Als ik de film een tijd niet heb gezien, voelt het als een gemis:
I guess I just miss my friend…
(klik op afbeelding voor filmfragment)
