Oktoberkind

Omdat ik een echt Oktoberkind ben:   Oktobermaand geboortemaand je vruchten zijn geoogst de zoete wijn is in het vat het hout gekloofd dat is waarom een oktoberkind van kinds af aan voldaan is omdat voor haar gevoel het werk gedaan is   Oktoberzon geboortezon de zon die ik verdien…

lees meer

Dat kan ik toch niet

Zal ik het gewoon weer afzeggen? De knoop in mijn maag voelt nog wat steviger. Als een zwerm spreeuwen vliegen kreten als ‘mens, dat kan jij toch niet’ en ‘hou het gewoon bij lezen zeg’ door mijn hoofd. De zoveelste zucht. Het kantoor, waar ik zit, wordt warmer en warmer….

lees meer

Ik vertrek (1)

Kort kinderverhaal – fictie De mussen in de dakgoot zijn stiller dan normaal. Warme lucht van de straat stijgt op en kruipt via het open raam naar binnen. Ganga duwt met zijn neus mijn slaapkamerdeur verder open. ‘wrrroef!’ Ik strek mijn armen zo ver als ik kan. ‘Ja, Ganga, ik…

lees meer

Ik vertrek (2)

Kort kinderverhaal – fictie Al bij de eerste blik weet ik genoeg. Precies wat ik dacht. Zo’n truttig Oostenrijks huis met van die duffe bloembakken. Daar zitten we dan, met z’n vijven achter elkaar in een stoeltjeslift. Rogier, mama, ik, de meneer van het geluid en de mevrouw met de…

lees meer

Ik mis je in alle kleuren

Er zijn geen vaste kleurenhet is niet blauw of geelje kunt in rood ook zeggenik mis je heel erg veel er zijn geen strakke lijnensoms is het bruin, soms groenverdriet past niet in hokjesvan hoe je het moet doen soms schilder ik dat ik je misen kies ik glanzend goudomdat…

lees meer

De trein naar Rotterdam

Kort verhaal – Dialoog en stijl Mamma en ik zijn op weg van de ene trein naar de andere. Die moet gehaald, anders komen we veel te laat bij oma. ‘Als ik op die lijn ga staan, dan ben ik morgen dood.’ Mamma trekt aan mijn hand. ‘Schiet nou eens…

lees meer

Max

Max was de personal trainer op vier korte pootjes van mijn buren. Ik kwam hem regelmatig tegen bij de voordeur. Op vaste tijden zette Max mijn buren aan tot het wandelen van zijn geliefde rondje in een tempo waar zijn naamgenoot in de F1 bleek van zou worden. Hij nam…

lees meer

Waarom de zee zo zout is

Proloog Zelf herinner ik me de grote bruine ogen, de smaak van de zoute zee in mijn mond en de touwen van het visnet die in de huid van mijn armen en bovenbenen sneden. Dan voel ik ook weer de ruwe handen die mij losmaakten uit het visnet en mij…

lees meer