Creatief schrijven
Kort verhaal fictie
Traag bracht Willem de bleekgele pasta naar zijn mond. Hebberig prikte hij de laatste paddenstoelen met roomsaus aan zijn vork. Al kauwend kneep hij zijn ogen halfdicht en knikte naar Tessa.
“Een perfecte maaltijd!” mompelde hij en leunde achterover in zijn stoel.
Tessa gleed met haar vingers over de nerven van het gehavende tafelblad richting haar bestek. Ze legde haar hand op het staal van het mes en liet het daar rusten. Hoe lang haatte ze hem nu? De weeïge lucht van de maaltijd liet haar maagzuur omhoog borrelen als een goedkope champagne.
Smakkend praatte Willem door zonder dat ze luisterde. Zijn leven was een grote spetterende voorstelling. De ene hap pasta na de andere verdween in zijn te vaak bewegende mond.
Tessa wendde haar blik af, ze kon hem niet meer verdragen. “Je eet niet veel.” Tessa schudde haar hoofd. Ze wist precies welke paddenstoelen ze had geplukt. Willem niet. Ook had hij nog niet echt in zijn terrarium, in zijn werkkamer, gekeken. Het witte naar kip smakende vlees was geen kip.
Vanuit de keuken pruttelde en siste de kleine metalen espressomaker op het gasfornuis. De geur van de sterke koffie prikte in Tessa’s neusgaten. Ze schoof haar stoel over de ruwe plavuizen naar achteren en keek omhoog.
De keukenklok tikte alsof zijn leven ervan af hing. Nog twaalf uur, dan was ze van hem bevrijd. Nog twaalf uren die schoorvoetend, zoals alleen de tijd dat kan, voorbij zullen slenteren.
Ze schonk de hete drank in twee koffieglazen en deed er wat lubberige room op. Willem hing nog steeds tevreden met zichzelf en de maaltijd in zijn stoel. Tessa schoof hem de zwarte koffie toe.
“Ja, een perfecte maaltijd.”
Ze glimlachte zonder hem aan te kijken.
